Η σχεδία του Οδυσσέα όπως την φαντάστηκαν οι μαθητές του Α1...

ΑΠΑΤΙ

ΑΠΑΤΙ (περιοχή Βορειοδυτικά των Λευκών) (Πρόκειται για μια παραλλαγή της ιστορίας Απάτη που είχε δημοσιευτεί από τη Μυρτώ Στέλλα(A2). Ο Στέλιος Παντελαίος(A2) μας φέρνει από τις Λεύκες αυτήν την παραλλαγή). Την εποχή που οι πειρατές κυριαρχούσαν στις θάλασσες, πολλοί από αυτούς λεηλατούσαν και τα νησιά των Κυκλάδων, όπως την Πάρο. Στην περιοχή «Απάτι» λέγεται ότι υπήρχε ένας πύργος όπου ζούσε ένας πλούσιος αφέντης Παριανός με τους δύο γιους του και μια πεντάμορφη κόρη. Μια μέρα που ο αφέντης με τους γιους του έλειπαν για δουλειές, οι πειρατές έκαναν εξόρμηση προς την περιοχή με σκοπό να την λεηλατήσουν και να αρπάξουν τρόφιμα και ζώα. Η καημένη η κοπέλα είχε μείνει μόνη στον Πύργο. Οι πειρατές, αφού άρπαξαν και έκλεψαν ό, τι βρήκαν, «απάτησαν» (βίασαν) την κοπέλα κι έφυγαν. Σαν γύρισαν τα αδέρφια με τον πατέρα τους και κατάλαβαν τι έγινε, διέταξαν να σκοτώσουν την κοπέλα και να την θάψουν κοντά στην εκκλησία του Αη - Γιάννη του Κλήδονα που βρίσκεται εκεί κοντά. Ήταν μεγάλη αμαρτία να «απατηθούν» οι κοπέλες εκείνη την εποχή. Όμως με τον καιρό, τους βάραιναν οι τύψεις για το κακό που έκαναν και πήγαν να εξομολογηθούν σε έναν ιερέα. Αυτός τους έδωσε αυστηρή εντολή: για να σωθούν έπρεπε να φυτέψουν τρία λιογήρια. Το ένα από αυτά το αφιέρωσαν στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή, που εμείς σήμερα το λέμε «της Κυράς το λιογήρι». Επίσης τους διέταξε να ανοίξουν τρία πηγάδια για να δροσίζονται οι άνθρωποι και τα ζώα που περνούν από κει. Το ένα από αυτά ονομάζεται ως σήμερα «Αφεντικό πηγάδι». Λένε, μάλιστα, πως είναι στοιχειωμένο κι αν περάσεις βράδυ, ακούς τα κλάματα της κοπέλας. Από την «απάτη» της κοπέλας από τους πειρατές λέγεται ότι η περιοχή πήρε το όνομα «Απάτι».

Τα Αφεντικά πηγάδια

(Την ιστορία διηγήθηκε η κυρία Μαρία Φρατζή στη μαθήτρια του Α2 τμήματος Μυρτώ Στέλλα. Την ζωγραφιά επιμελήθηκε η ίδια μαθήτρια )

« Ο μύθος που θα σας διηγηθώ είναι αληθινός. Έχει μείνει ζωντανός μέχρι σήμερα, γιατί η γιαγιά τον έλεγε στη μάνα και η μάνα στο παιδί της. Διαδραματίστηκε στην εποχή της Τουρκοκρατίας, στην περιοχή Απάτη, δηλαδή στην περιοχή της Απάτης, που σημαίνει ξεγέλασμα. Η περιοχή βρίσκεται περίπου δύο χιλιόμετρα από τις Λεύκες, στον δρόμο προς Κώστο. Σ’ αυτήν λοιπόν την περιοχή, ζούσε μια μάνα με τους τρεις γιους της και τη μοναχοκόρη της. Κάθε πρωί τα τρία αγόρια πήγαιναν στις δουλειές τους στα χωράφια. Το κορίτσι έμενε στο σπίτι με τη μάνα.

Μια ηλιόλουστη μέρα,  βγήκε το κορίτσι στον κήπο να τον φροντίσει. Καθώς περιποιούνταν τα λουλούδια της, πέρασε από κει ο γιος του Ρήγα (αρχοντόπουλο) και της ζήτησε να του χαρίσει ένα λουλούδι. Αυτή του χάρισε τρία. Η μάνα της την έβλεπε από το ψηλό το παραθύρι.

Όταν το βράδυ γύρισαν τα αγόρια της, η μάνα περιέγραψε το περιστατικό δραματικά! Τα χρόνια δύσκολα! Η ντροπή μεγάλη για την πράξη της κόρης! Τα αγόρια το πήραν για προσβολή και θέλησαν να τιμωρήσουν την αδερφή τους, γιατί θύμωσαν πολύ. Ο ένας την άρπαξε από τα χέρια, ο άλλος από τα μαλλιά και ο τρίτος ο μικρότερος της έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά…..Η κοπέλα έπεσε νεκρή…

Τα αγόρια πήγαν στο δικαστήριο, ο δικαστής (καδής στα χρόνια εκείνα), που τους καταδίκασε, τους έβαλε την εξής τιμωρία: να ανοίξουν τρία πηγάδια, για να περνούν οι περαστικοί και να πίνουν νερό να ξεδιψούν και να μην ξεχνούν ποτέ αυτό που άδικα έγινε!

Αυτά τα τρία πηγάδια λέγονται αφεντικά πηγάδια, είναι τρία και υπάρχουν μέχρι σήμερα φεύγοντας από Λεύκες και πηγαίνοντας προς Κώστο..»
 

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΡΕΣ: ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΣΤΡΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΡΕΣ: ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΣΤΡΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Είναι γενικά αποδεκτό ότι σε μια εποχή όπου οι αλλαγές είναι ραγδαίες, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, τα επίπεδα του στρες ολοένα και αυξάνουν. Δυστυχώς, από μια τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα και τα παιδιά, τα οποία φαίνεται να αποτελούν μία ομάδα ιδιαίτερα ευπαθή και ευαίσθητη στο να εμφανίσει τις αρνητικές επιπτώσεις του στρες. 

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΡΕΣ; 

Η αλήθεια είναι πως ένας και μόνο ορισμός θα ήταν δύσκολος, καθώς το στρες περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά από αντιδράσεις του οργανισμού, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Ωστόσο, ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος ορισμός του στρες είναι αυτός που έχει διατυπωθεί από τον Lazarus και τους συνεργάτες του και αναφέρει ότι το στρες προκαλείται μέσω των διαδικασιών αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων και του περιβάλλοντός του. Κατ’ επέκταση, όταν το άτομο νιώθει ότι οι διαθέσιμοι πόροι του δεν επαρκούν προκειμένου να ανταπεξέλθει στις εκάστοτε απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, αρχίζει να βιώνει έντονο στρες.
Φαίνεται πως τα παιδιά κάθε ηλικίας είναι δυνατόν να βιώσουν στρες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν σε αυτό έχει να κάνει με την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία τους, καθώς και με το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν.
Τα αίτια, λοιπόν, του παιδικού στρες θα μπορούσαμε να τα χωρίσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη, έχει να κάνει με το στρες που προκύπτει λόγω της μετάβασης του παιδιού σε ένα επόμενο στάδιο ανάπτυξης. Το βάδισμα, η εκπαίδευση στη χρήση της τουαλέτας, η κοινωνικοποίηση στα πλαίσια του σχολείου, είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα πηγών άγχους. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για το παραγωγικό στρες που βοηθά το παιδί να προχωρήσει προς τον δρόμο της αυτονομίας και της ανεξαρτητοποίησης. Η δεύτερη κατηγορία αναφέρεται περισσότερο στο στρες που προκαλείται από διάφορα γεγονότα ζωής τα οποία  αποσυντονίζουν  το παιδί, όπως: 

ΔΙΑΖΥΓΙΟ
Όταν οι γονείς χωρίζουν ή ακόμα και όταν οι διαμάχες ανάμεσα στο ζευγάρι είναι καθημερινή υπόθεση, το παιδί παύει να νιώθει ασφάλεια, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν το αίσθημα του φόβου και ο κίνδυνος της μοναξιά.

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ 
Τα παιδιά τα οποία χρειάζεται να απομακρυνθούν από τη γειτονιά τους, το σχολείο τους ή γενικότερα από κάποια ομάδα φίλων συχνά βιώνουν έντονη ανασφάλεια, σύγχυση, αλλά και φόβο.

ΠΕΝΘΟΣ 
Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά δυσκολεύονται να διαχειριστούν την απώλεια, είτε αυτή έχει να κάνει με κάποιο μέλος της οικογένειας, είτε με κάποιο φιλικό πρόσωπο, είτε ακόμα και με ένα αγαπημένο κατοικίδιο. Είναι πιθανό να δημιουργηθεί η πεποίθηση στο παιδί ότι με κάποιο τρόπο ευθύνεται το ίδιο για τον θάνατο του αγαπημένου του προσώπου, με αποτέλεσμα να διακατέχεται από ενοχές και έντονο στρες.

ΠΙΕΣΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Όταν το παιδί νιώθει ότι έχει μόνο υποχρεώσεις και τρέχει κυριολεκτικά από το σχολείο στο φροντιστήριο, από το φροντιστήριο στο κολυμβητήριο, στο ωδείο, στις ξένες γλώσσες κ.τ.λ., δίχως να έχει χρόνο για ξεκούραση και παιχνίδι, τότε είναι πιθανό να κάνουν την εμφάνισή τους συναισθήματα άγχους και υπερένταση. 

ΠΙΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜHΛIΚΩΝ 
Τα παιδιά έχουν την τάση να επηρεάζονται από τις συμπεριφορές των συνομηλίκων τους και να κάνουν τα πάντα προκειμένου να μοιάσουν όλο και περισσότερο σε αυτούς. Όταν βλέπουν ότι δεν τα καταφέρνουν, αγχώνονται και βιώνουν μεγάλη πίεση και απογοήτευση.

Ιδιαίτερα σημαντικός κρίνεται και ο ρόλος των γονέων. Φαίνεται πως όταν οι γονείς θέτουν υπερβολικά υψηλούς στόχους στο παιδί, του προκαλούν έντονο στρες και αγωνία, καθώς φοβάται μια πιθανή απόρριψη εκ μέρους τους, στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει να ανταποκριθεί επάξια στις προσδοκίες τους. Επιπλέον, ειδικά στις μέρες μας με το σύννεφο της οικονομικής αστάθειας να μαυρίζει τη ζωή μας, οι γονείς καλό θα ήταν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο συζητούν τέτοια θέματα όταν τα παιδιά είναι κοντά, γιατί είναι πιθανό να τους «φορτώσουν» τελικά τις ανησυχίες τους, με αποτέλεσμα να τους προκαλέσουν άγχος για τα δικά τους προβλήματα.

Συμπερασματικά, αν και τείνουμε να πιστεύουμε ότι τα παιδιά απολαμβάνουν ανέμελα την παιδικότητά τους, δίχως έγνοιες και στενοχώριες, δυστυχώς φαίνεται ότι συχνά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά αισθάνονται άγχος, ανασφάλεια και ανησυχούν για πολλούς λόγους, καθώς αντιλαμβάνονται πολύ καλά τα όσα συμβαίνουν γύρω τους.

ΠΗΓΗ: IATRONET.GR

                                                                                                                                                                    
                                                                                                                                                              

Πρωτοχρονιάτικα φαντάσματα….

    Την ιστορία παρέδωσε στις μαθήτριες Μαρουσώ Κρητικού και Θεοδώρα Αναγνωστοπούλου ο κύριος Γιάννης Βασιλειόπουλος. Πρόκειται για…  «αληθινή ιστορία» που βίωσε στα παιδικά του χρόνια ο αφηγητής Γιάννης Αλιπράντης. Την ζωγραφιά επιμελήθηκαν οι μαθητές Αλέξανδρος Αλιπράντης και ο Δημήτρης Κεφάλας  (τμήμα Α1).

 

  « Παραμονή πρωτοχρονιάς,  μια παρέα από αγροτόπαιδα, ο Βασίλης Μπαρμπαρήγος, ο Γιώργος Μπαφίτης, ο Κωνσταντίνος Παντελαίος  ο Κώστας Σκαραμαγκάς κι εγώ, ο Γιάννης Αλιπράντης ή Περούλας, γυρίζαμε τις κατοικιές  τη νύχτα και λέγαμε τον Αϊ –Βασίλη.

    Ήτανε μεσάνυχτα, όταν περνούσαμε το χωράφι της Ειρήνης μέσα στο οποίο υπήρχε μια συκιά. Ήτανε Γενάρης, η συκιά γυμνή από φύλλα. Ενώ βαδίζαμε, ακούσαμε τα κλαδιά ης συκιάς να κουνιούνται δαιμονιωδώς, δίχως να φυσά αέρας, να καίγονται καλάμια, δίχως να υπάρχει καλαμιώνας και να ρίχνουνε πέτρες πίσω μας…. Δε μίλησε κανείς μας, ούτε γύρισε πίσω του να δει, αλλά προχωρήσαμε και πήγαμε τρεχάλα στους Αγίους Αποστόλους που καθόταν ο Σκαραμαγκάς, στην κατοικιά των καλόγερων.

    Εκεί μάθαμε ότι σε αυτήν τη συκιά είχε… αυτοκτονήσει με κυνηγετικό όπλο ο Παναγιώτης Μπαφίτης!!»